geleend lichaam

Ik geloofde haar eigenlijk wel, die mevrouw die we een aantal maanden geleden hadden bezocht. Die mevrouw die zichzelf ‘Medium met heldervoelende gaven’ noemde. ‘Dit lichaam hebben we slechts te leen , we gebruiken het om in te leven, een soort omhulsel voor je ziel…en die reist wel weer verder als de tijd daarvoor is…mooie heldere woorden die ik graag van haar aannam en waarom zou t niet aannemelijk zijn? Zij heeft ten slotte dunne lijntjes met boven, althans voor de niet sceptici onder ons…waar ik er dus 1 van ben, of was?? want iets heeft mij vandaag toch echt een beetje van mijn stuk gebracht….na een simpel bezoek aan mijn arts, de reumatoloog genaamd. Niet bepaald heldervoelend, want ze heeft me namelijk met een fiks aantal vragen achtergelaten, waarvan de allergrootste en op de voorgrond staande als je de denkwijze ambieert over geleende lichamen….:   “Waar in vredenaam was ik op moment van verdeling?” of was ik weer eens te laat en stond ik achter in de rij…

Vandaag weer een medicatie-soort erbij gekregen, zelfde genre, als aanvulling. Omdat blijkt dat die andere onvoldoende werkt….een lijf vol ontstekingen , een spuit erin gezet…Sulfasalazine genaamd. inname: iedere dag voor dit omhulsel. Klinkt eigenlijk best chic, alleen minder chic vind ik de werking: je immuunsysteem een optater verkopen…ach ja onder t mom van: wat moet dat moet , het is wat het is… gaan we verder met onze reis om de volgende keer toch echt wat sneller te zijn voor een plekje vooraan!

Gepubliceerd op
Gecategoriseerd als Alle

1 reactie

  1. Mooie omschrijving, van het besef dat elke dag er één is,die we gewild of niet moeten doormaken.
    Het even stil staan bij jezelf , zijn pure momenten, plots het “kippenvel” krijgen zonder reden,
    het begrip dat de ziel , ondanks alles , niet eindig is , ons verloren geheugen over ons vorig leven.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *