Oh ik was je vandaag weer eens zo spuug, en spuug en spuugzat…nee meer dan dat ..t is maar goed dat je geen mens bent. Dan had ik een moord op mijn geweten geloof ik, een strafblad, of werd ik op z’n minst gezocht…maar omdat je geen mens bent die ik te lijf kan gaan, moet de oplossing ergens anders gezocht worden…en om nou jou, mijn eigen lijf, te lijf te gaan en in een parallel proces te belanden? geloof niet dat ik t daarin moet zoeken, en bovenal ben je daar toch al mee bezig, je heet niet voor niks ‘auto-immuun’?? met je op hol geslagen immuunsysteem..
Nee ik was je juist van plan te dulden, aan de zijlijn aanwezig, maar zeker niet meer dan dat. Je was er, zult er zijn, niet meer, niet minder…hooguit milder..
Maar dit hadden we niet afgesproken, zo overheersend als dat je mijn dag bepaalt….
en dat je nooit meer de benen neemt en dat ik nooit van je weg kan vluchten, werkt op z’n minst wel een beetje benauwend moet ik zeggen…met een vleug van lichte paniek, niet te onderdrukken. ‘De pijn accepteren’ , t aller slechtste advies ever…want zeg nou zelf: wie accepteert nu iets waar die niet op zit te wachten?? k weet wel wat beters te doen… nu dat strafblad nog omzeilen…