“Mam,…luisterde jij vroeger naar cassettebandjes?” vraagt mijn oudste zoon mij onder het eten van de week. Toen ik hier bevestigend op antwoordde, reageerde hij met: “o,ja…want dat hadden we vandaag met geschiedenis……”
Oeh….AUW….die deed best zeer.
Gelukkig kwamen er ook verzachtende herinneringen bij die de boel weer wat minder erg maakten. Herinneringen van zitten bij je stereo-toren met cassettedek, hand bij de rode RECORD- knop, precies op tijd indrukken, tegelijk met PLAY als ik mij t nog goed herinner en er dan voor zorgen dat je snel op STOP drukt als de DJ begon te praten..anders stond dat gepraat erbij op en dat moest kostte wat het kost voorkomen worden. Precisie werk was het….Ach, het had ook wel weer wat, die geschiedenis.
Toch ben ik blij dat het vastleggen van mooie momenten nu een stuk eenvoudiger gaat. Mijn telefoon fungeert tegenwoordig meer als een fototoestel dan waar hij oorspronkelijk voor bedoeld is. De keren dat ik ermee gebeld heb, zijn wel op een hand te tellen…de foto’s die erop staan echter niet…nu hebben wij einde 2013 dan ook wel iets gekregen wat het vastleggen dubbel en dwars waard is. Tientallen foto’s van een heel mooi grietje staan in ‘mijn album’ dat geboren is op 16 december 2013 en deel uit is gaan maken van ons gezin!!! Wij hebben een dochter gekregen, die nu alweer 6 weken oud is. Een groter rijkdom kan ik mij niet bedenken. Liefdevol ontvangen, ook, en misschien juist wel vooral, door haar twee grote trotse broers.
Het normale leven is weer langzaam zijn intrede aan het doen, na een TOP-kraamweek om nooit te vergeten. Wij, maar vooral de jongens waren enorm gek met onze kraamverzorgster, wat hun betreft had ze mogen blijven. De jongens lieten haar geen moment met rust en hielden haar nauwlettend in de gaten. Ook toen ze op een dag voor ons allemaal een fruitcocktail had gemaakt, compleet tot suikerrandje aan toe. Tymen nam het geheel eens goed in zich op, waarna hij het kijkend naar de cocktail met ’t commentaar voorzag met : “Da’s niet normaal hè??”