Als ik zeg: ‘Bob de Rooij’ , en je moet denken aan je oudste zoon, dat is niet wat je wilt toch?
maar zo ging het wel! Alleen dan wel precies andersom….
Hij stoof naar boven, midden op een doordeweekse dag. Mijn grote zoon die deze maand alweer precies een half jaar op weg is om 9 jaar te worden. Hij was boven en hij bleef boven, toen hij na zo’n lange tijd dat ik me net begon af te vragen of ik niet even een kijkje moest gaan nemen, naar beneden kwam….TROTS, heel trots….met glimmende oogjes….hij straalde…,maar niet alleen zijn ogen helaas. Wat naar beneden kwam was een duplicaat van ‘ Bob de Rooij’, die gladjakkes gespeeld door Paul de Leeuw….en dan was het juist het kapsel wat t m deed. Met klodders glad gestreken gel had ie z’n haar naar voren en half opzij gekamd. Met zorg en aandacht, dat dan weer wel. Het glom, hij glom…ik wat minder…
Zijn hele ziel en zaligheid had ie in z’n kapsel gestopt, dat blonk er van af…mijn zoon uitte zijn volle tevredenheid over zijn eigen creatie. Trots als een pauw stond hij daar op de trap…zo trots dat je er haast niet anders dan blij van ging kijken… maar toch..
Ijdelheid komt blijkbaar met de jaren en dat kan ik echt alleen maar toejuichen. Maar er zijn ook grenzen en die lijken nu toch wel bereikt….
een gevoel van onbehagen bekroop me. Razendsnel gingen mijn gedachten en ik vroeg me af hoe je zoiets toch tactvol aan moet pakken als moeder die zijn trotse zoon allerminst af wil vallen. Door zeker niet net zo enthousiast te zijn als hij . Dan had ik een zoon gecreeerd die iedere dag als Bob-look-a-like de deur uitging.
Er komen momenten dat kinderen ergens beschermd voor moeten worden. Dit was zo’n moment. Maar ook een dat ik echt niet wilde verpesten. Wat een opmerking van mijn kant toch verregaande gevolgen kan hebben. Ik was mij hier meer dan van bewust. Maken of kraken, ….dan dat laatste, ik ben wel zijn moeder , die haar verantwoordelijkheid zal moeten nemen. We konden een soort van deal met elkaar sluiten: Hij mocht het even zo houden, maar ik zou niet met hem op pad gaan zo…
….en ach, zal vast niet heel erg lang meer duren dat de rollen omgedraaid zijn en mijn zoon echt niet met MIJ op pad wil….O.k, en dan zal ik ook ZIJN commentaar aanhoren en serieus nemen…echt!