26 sep 2009, 21:27
Ik heb ze gezien!!!Mijn HERSENEN, ingezoomed en al. Van alle kanten bekeken. Stiekum had ik best wat langer willen kijken…en eigenlijk had ik willen vragen of de neuroloog de plaatjes wilde doorsturen, het is tenslotte de binnenkant van MIJN hoofd. Maar ze zijn niet allemaal zo gek als de welbesproken neuroloog van het MST, dat weet ik ook wel. Dus, dat idee was rap uit mijn hoofd.
Die 5 km in de auto opweg naar de uitslag leek een eitje, maar de laatste km was toch niet zo heel leuk meer. Doemgedachten kwamen op, door het verleden achtervolgd. Wat nou als er toch wat zit? En dan? Dingen waar je niet aan wilt denken. Confrontatie is onvermijdelijk. Eenmaal binnen: uitloop van 20 minuten. Uitstel, ja hoor, kan er ook nog wel bij.
Eenmaal binnen na veelvoud aan toiletbezoeken; een heel inleidend totaal niet boeiend verhaal ( ik kon de uitslag wel uit zijn bek slaan)…uiteindelijk…opgelucht adem halen toen dokter Prik benoemde dat alles ‘rustig’ was in mijn hoofd. Hij moest eens weten! Maar wat fijn toch weer om te horen. Ik vond ‘m ineens leuk, die dokter Prik. Terwijl, toen hij de scan aanvroeg, IK HEM wel kon prikken, lekprikken wel te verstaan.
Wat heb ik een hekel aan dat tikkende, zoemende, kloppende en tunnel-of-terror-achtige apparaat waar je 20 minuten doodstil vast in ligt, gevoelsmatig strak van de contrastvloeistof. Dan krijg ik spontaan een kriebel in mijn keel, dan weer een kikker en slaat de angst om mijn hart met de gedachte dat ik nu echt geen hoestbui mag en kan krijgen. Maar, zoals altijd zijn het de gedachten die je gek maken en is alles goed gegaan en is, waar het uiteindelijk toch omdraait, de uitslag GOED!!! fieuw..kunnen we weer verder…
de duizelingen zijn nog niet helemaal verdwenen en er komen nog wat vervolg dingen, maar in mijn hoofd geen gekke dingen.
behalve dan wat gekke blogs die er ook echt uit moeten! Totaal goedaardig…dat dan weer wel.