15 december 2012
Hij staat!!! Toch… onze spraakmakende kerstboom. Dé boom die mijn kinderen de ergste kerstmis ooit gaat bezorgen, als je het hen vraagt. Ruzie hebben we erover gemaakt, mijn kinderen en ik. Ruzie over een stomme kerstboom. En waarom? All…een maar omdat ik dit jaar een keer mijn zin wilde. Een wit met zilveren boom. Geen zelfgemaakte frutsel en knutsel-dingen zoals álle voorgaande jaren, en ook geen bonte kleuren.Niks van dat alles. En dát ging mijn kinderen dus echt te ver. Tranen.. We waren boos, heel boos. Zij op mij en ik op hen. Stelletje babies heb ik ze genoemd en zij mij. De sfeer was alles behalve één van vrede-op-aarde. En toen, toen gebeurde er iets wat alles deed veranderen….. mijn kleine mannetje zei diep betreurt:”ik wou dat ik die speen had opgepakt die ik net onderweg terug van school op de grond zag liggen, want dan kon ik ‘m in mama’s mond stoppen!” Het beeld was compleet en we hádden het niet meer….wat hadden we dat nodig, we bleven erin. Mijn kereltje, heeft zo,…. in een vingerknip, de sfeer 180 graden doen draaien, wauw…zo knap, want dát is iets wat ik echt niet kan. Merry x-mas everybody! Vrede op aarde, met af en toe je zin krijgen;)