12 aug 2011, 22:45
“Het mooiste van weggaan, is misschien wel het thuiskomen… ”
Hoewel ik nooit gewend zal raken aan deze Hollandse zomers, ben ik toch blij weer terug te zijn in eigen land…euh…eigen bed, dat tenminste geen harde bulten en uitstekende spiralen vertoont.
Na Tymens 13 uur durende filmmarathon , en mijn linker been dat door een Italiaanse rug-massage nog steeds half sliep, konden we onszelf én de auto eindelijk wat rust gunnen. Er was niet zo heel veel meer over van wat ooit een TURBO Diesel geweest is. Hij had het dag 1, op de eerste de beste berg, al opgegeven om het vervolgens vrijwel de hele week vol te houden, de puf was eruit. We tuften wat rond in Bella Italia! met 40 km/u de berg op, daar wordt niemand blij van kan ik je zeggen. We hebben niet echt vrienden gemaakt daarzo…..door die auto…
Wel heeft Rob eenmalig vrienden gemaakt met de bewaker van ons luxe 4 sterren-hotel….waar hij om half drie ’s nachts een bezoekje aan bracht en een kopje kamille thee van kreeg. En dit natuurlijk niet zomaar, hier ging het één en ander aan vooraf en niet zomaar iets…
Maar wát het geweest is, is nog steeds een raadsel, datgene waarvan hij midden in de nacht dubbel geklapt op bed lag en kreten uitkraamde alsof hij een kind aan het baren was…(en stiekem hoopte ik natuurlijk dat hij ook even heeft mogen ervaren hoe dát is….) Het kopje thee heeft wonderen verricht. Geen uitkomende horror scenario’s van mezelf rijdend in de bergen met duizelingwekkende afgronden, zoekend naar dat stomme ziekenhuis …Zo spannend is onze vakantie niet geworden, maar indrukwekkend en ondernemend, dat zeker.
Iedere dag de hort op. Trots wezen op mij twee kleine mannen die kloven trotseerden, sprongen als steenbokken van kei naar kei over riviertjes, niet zeurend over natte voeten bij een gemiste kei….
Na de eerste twee dagen afzien, kon het grote genieten beginnen. Genieten van ons voorgeschotelde 4 gangen menu waarvan Milan op voorhand al zei het niet te eten en Tymen eenmaal etenstijd zo moe was, half slapend op de stoelen lag, roepend naar bed te willen waardoor ik zelfs eenmaal mijn derde en vierde gang aan mijn neus voorbij heb moeten laten gaan. Genieten van de 15 minuten durende rug-massage die me hoogstwaarschijnlijk een zenuw-beknelling opgeleverd heeft. Maar vooral genieten van het samen zijn, met z’n vieren slapen op een paar vierkante meter , zo dicht bij elkaar wat de harde bedden weer een beetje deed verzachten.
Dormire bene